Omdat het laatste lid, wat de pen had gehanteerd, geen nieuwe kandidaat heeft gezocht, heb ik mijn verantwoording genomen en zelf de pen – nou ja, het keyboard – ter hand genomen om na al die actuele newsflashes, die u geregeld van mij ziet verschijnen, wat nostalgisch te worden.

Memories

Ik herinner mij nog goed:

… De dag in 1965 dat Ben Jacobs met wie ik samen, naast onze job bij Philips, de HTS opleiding volgde, mij vroeg of ik interesse had te komen bowlen in zijn team, omdat 1 speler na een paar weken al de moed had opgegeven. Ik wist niet wat bowlen was, maar toch gooide ik nog diezelfde week mijn eerste geweldige game van wel 56 pins. Ondanks deze matige start zeer snel enthousiast geworden en de basketball van Almonte al snel verruild voor de wat hardere bal.

… De eerste vrijdagavondleague van 4 teams, waar ons team SAS als tweede eindigde. We kregen toen het kleinste bekertje wat ik ooit gezien heb, maar was toch heel trots op mijn eerste bowling trofee.

… De snelle groei van de vrijdagavondleague naar 16 vijfmans teams, waarbij na het bowlen het meestal wel 2 uur ’s-nachts werd. Er kwamen mensen uit diverse windstreken alleen al vanwege de sfeer na de league.

… Ons bowlingteam SAS eigenlijk betekende – hoe origineel – Spares and Strikes, maar ook zeer bekend werd als” seldom arrive sober”.

… De 1 april dag, waarbij Jules Heere als de wonderbowler Mr. A.P. Rilley optrad. Een van de meest geslaagde aprilgrappen uit de historie. Details kunt u bij mij navragen.

… De dag van de nationale league, waar we met SAS een game wonnen van het onverslaanbare AFCENT team, wat bestond uit Amerikaanse militairen, maar in onze ogen professionals waren.

… Mijn hoogste game van 298, gegooid tijdens een toernooi op Taiwan, waar ik van 1971 tot 1973 als expatriate werkzaam was. Helaas bleef bij de twaalfde bal de 6-10 staan.

… Het behalen van het Open Nederlands kampioenschap in 1974 in Breda. Dit was met dezelfde bal als waarmee ik mijn hoogste game had gegooid, was geboord op Taiwan en naar mijn mening heb ik nooit meer zo’n goed geboorde bal gehad, maar dat is natuurlijk zeer subjectief.

… Het toernooi in Bochum, waar ik bij binnenkomst 5 mark in een gokkast met van die mooie draaischijven verspeelde. Later bleek, dat dit de eerste prijs was in een tombola. Mijn lot was het winnende en dus had ik ook mijn 5 mark weer terug. De kast is overgenomen door Jan v.d. Boogaart en heeft nog lang bij hem voor vermaak thuis gezorgd.

… Het toernooi in Heerlen, waar we met de Simca Rallye van Ben Jacobs heen waren en Ben zijn sleutels in de afgesloten auto waren blijven liggen. Na lang van alles geprobeerd te hebben heb ik uiteindelijk mijn sleutels maar geprobeerd – ik had eenzelfde Simca Rallye – en ziedaar: de deur ging open.

… De 1000 trainingsgames, die ik na mijn verblijf op Taiwan voor 1000 gulden kocht na wat discussie met de toenmalige exploitanten Spaan en Brandsma, die hier eerst niet aanwilden. Mijn voorbeeld werd al zeer snel gevolgd door Wil Siech. Zes games per dag en evenveel pilsjes was toen normaal.

… De eerste avond van de WK in Londen in 1975, waar ik o.a. met Theo v.d. Ven als supporter mijn keel schor geschreeuwd had voor het – vnl. uit Eindhovenaren bestaande – Nederlandse team. Na afloop snel een pilsje willen pakken, maar helaas “sorry sir, bar is closed now”. De volgende dagen waren we toch wat eerder bij de bar!

… De middag in 1976, dat ik de bowling a.d. Limburglaan binnenliep en ik meteen afgeleid werd door een heel mooi meidje, wat regelmatig met haar ouders kwam bowlen. Zij heette Ans en we zijn inmiddels 35 jaar getrouwd. Uiteraard is dit het beste wat me via het bowlen is overkomen.

… Het behalen van het Nederlands kampioenschap in de nationale 5 mans league met het door Oldenstijn ruim gesponsorde team. Op de laatste speeldag was dit nog bijna mislukt, omdat mijn laatste game erg laag was. Gelukkig waren mijn teamgenoten beter in vorm. Oldenstijn is later failliet gegaan, maar dat zal toch wel niet aan ons gelegen hebben.

… De dag, dat ik aan het verhuizen was van Eindhoven naar Veldhoven en Ben Jacobs aanbelde, met de zeer trieste mededeling, dat Oldenstijn teamgenoot Jan Janssen plotseling was overleden na slechts twee dagen van zijn pensioen genoten te hebben. Jan was een van mijn voorgangers als voorzitter van toen nog de EBB.

… De dag, dat Gerard v.d. Wiel in Scheveningen op een nationale league speeldag een duif onder zijn auto kreeg en de veren alle kanten uitvlogen. Dat was in de tijd, dat Toon Hermans het legendarische” duif is dood” in zijn show had. Gerard heeft dat ook nog wel een paar keer moeten horen.

… De jaren, dat ik eigenlijk nauwelijks bowlde, omdat ik zeer veel op reis was voor Philips. Van 1992 tot 2002 heb ik helemaal niet gebowld en was ik geen lid. Daar heb ik nog steeds spijt van. Nu mocht ik bij het 40-jarig jubileum een aantal leden huldigen, maar ik was daar wat graag bij geweest!

… De dag in China, dat tijdens taaie onderhandelingen over een miljoenencontract voor verkoop van machines de CEO van de tegenpartij midden op de dag een vergadering onderbrak toen hij hoorde, dat ik ooit bowlde. Hij was zelf een fervent bowler en wilde direct met mij een paar games gooien. De afsluiting van het contract is daarna soepel verlopen!

… De dag in november 2002, dat ik, nadat ik weer aan het bowlen was geslagen kort voor mijn pensionering, gevraagd werd om voorzitter te worden van de EBV als opvolger van Harrie Boelens. Ik had wel ambities om bestuurslid te worden, maar dacht meer aan een functie van wedstrijdcommissaris. Ik kende tenslotte heel veel leden niet, omdat ik zo lang weg was geweest. Ik vond dat eigenlijk wel een must. Gelukkig ken ik nu bijna alle leden en ik hoop, dat ik op uw steun mag rekenen tot minimaal het 50-jarig jubileum in 2015 voorzitter te mogen blijven, want ik heb er nog steeds zeer veel plezier in.

… Ik wens alle leden net zo’n prettige herinneringen aan het bowlen als ondergetekende.

Jack M. Rijk