Het lot het toeval wilde dat op de dag dat de bowling in Breda werd geopend ik daar voor de deur een lekke band kreeg. Dus even kijken waar ik de handen kon wassen.

“Bowling” stond er boven de deur. “Wat is dat nou weer”?

Enfin er was een toilet.

Dan weer vlug verder. Feest- en ander gedruis. “The sound of strikes” deed me de pas inhouden. ‘Even’ kijken.

Het was gebeurd. Meteen bevangen door de dynamiek van bal en kegels. Veel te laat thuisgekomen. Paar dagen later terug om te proberen. Ontmoet ik me daar ook nog een schoolvriend die ik 25 jaar niet gezien had. En maar ongeduldig wachten tot er in Eindhoven ook ‘zoiets’ kwam. a hoor, vlak bij de bowling wonende heb ik die vrijwel van steen tot steen zien opbouwen.

Van de eerste-steenlegging was ik, alweer toevallig, getuige.

Daags na de feestelijke opening op een vrijdagavond (waar ik onuitgenodigd

aanwezig was) was ik op zaterdagmorgen ‘numero UNO’ om samen met instructeur Brooks een passende bal te vinden.

Die was er natuurlijk niet voor deze lefty.

Gameprijs fl. 1,–.

Ja hoor. Wie ontmoette ik daar nou weer?

Jimmy Annard.

Nogmaals allemaal de groeten van Jules Heere.