Een goede aprilgrap moet als dusdanig herkenbaar zijn.

Wie er dan toch intrapt gaat een beetje voor schut. Dit laatste nu was de intentie van de bedenker van een heel lang geleden gelanceerde en óók zeer geslaagde aprilmop.

Toevallig viel in een van de beginjaren van het bestaan van de Eindhovense Bowling Bond, 1-april op een dinsdag. Op dinsdagmiddag werd er een damesleague gespeeld. Wat was nu het geval: een van de deelneemsters aan die league weigerde na meerdere aanmaningen haar contributie voor het lidmaatschap van de EBB te voldoen.

In het toen te verschijnen blad van de EBB werd met groot vertoon geannonceerd dat een zeer befaamde Amerikaanse bowler een demonstratie zou komen geven. Het fenomeen gooide 300-games op bestelling en kon óók nog de 7–10-split op commando maken. Zijn naam luidde A.P. Rilley, en hij genoot in de VS de bijnaam van ‘The First’.  Zijn bijnaam had hij te danken aan het feit dat hij vrijwel altijd eerste werd bij toernooien.

Het zou wat al te doorzichtig zijn als in het EBB-blad, 1 april als datum van het grote gebeuren zou worden genoemd. Daarom moest er naar toe gewerkt worden dat het blad binnen één week vóór de datum van 1 april in de bus zou liggen.

De aankondiging luidde:

‘volgende week dinsdag zal een half uur na afloop van de damesleague Mr. A.P. Rilley een demonstratie geven die alleen toegankelijk is voor leden van de EBB die in bezit zijn van een geldig paspoort.’

De spanning bij de ingewijden was groot. Het blad moest op tijd in de bus liggen en… zou de persoon waar het eigenlijk om ging komen opdagen en er in trappen? De EBB-publicatie lag, het kon niet mooier, op de zaterdag vóór de bewuste dinsdag in de bus.

Nu was alle hoop gevestigd of de ‘wanbetaalster’ en ook wel een fanatiek bowlster, haar contributie alsnog vóór die tijd zou betalen en voor de rest was het maar afwachten.

Het bowlingwereldje in die tijd was maar erg klein en nieuwtjes deden snel de ronde. We kregen telefoontjes uit het land of het echt waar was dat die fameuze Amerikaan Eindhoven aandeed en of Rilley misschien bereid was om ook Scheveningen en Breda aan te doen. Nee, dat kon niet.

Wie het fenomeen in actie wilde zien moest maar naar Eindhoven komen.

‘Of het nodig was om vooraf te reserveren?’ ‘Zeer gewenst’, was het Eindhovense advies.

Het was ons bekend dat met enige trucage de 7–10-split geconverteerd kon worden. Er werd zaterdag voorafgaande de grote dag flink geoefend en het scoren van de 7–10-split lukte keer op keer. Zo goed zelfs, dat de argeloze bowlers die wat kwamen trainen aanvankelijk hun ogen niet geloofden.

De grote dag was aangebroken. De publieke belangstelling viel bitter tegen. Vrijwel iedereen had bij nader inzien van de datum de nodig twijfels gekregen    en men liet massaal verstek gaan. Gelukkig was het beoogde slachtoffer wel aanwezig. Nu maar afwachten. Aan de bar waren er de nodige onrustige bewegingen en werd er over-en-weer wat nerveus gelachen.

Een wat vreemd uitgedoste snuiter, met een enorme sigaar in de mond, stond luidkeels in een onverstaanbaar dialect alle mogelijke en vooral onmogelijke bowlingwijsheden te orakelen. ‘Dat zal die Mr. Rilley wel zijn’ giechelden de dames tegen elkaar met een onder-toon van wantrouwen.

De league was afgelopen en de bowling liep leeg. Er bleven een paar dames nog wat naborrelen, maar dat deden ze altijd al. Intussen werden de banen in het midden van de bowling geprepareerd. De enkele aanwezigen werden wat lacherig gecontroleerd op hun geldig bowlingpaspoort. Het beoogde slachtoffer was in geen velden of wegen te bekennen. Jammer. Een beetje teleurstellend dat wel. Maar the show must go on. Voorzichtig informeerden we bij een van de dames waar hun clubgenote mevrouw X was gebleven. ‘Weten we niet, onmiddellijk na haar laatste bal zei ze dat ze hoognodig naar het toilet moest.’

En toen… we gingen zowat plat van plezier, Niet te geloven. We zagen om de hoek bij de trap waar het toilet lag, mevrouw X, die wat besmuikt om de hoek stond te loeren wat er zich allemaal afspeelde. Ze had zich wel een half uur in het toilet schuilgehouden en afgewacht tot de show zou beginnen. We deden net of we haar niet hadden opgemerkt en begonnen met het omslachtig aankondigen van de show. Er zou aangevangen worden met het converteren van drie keer de 7–10-split.

Inmiddels was dame  X naar het midden van de bowling geschuifeld om vooral maar niets van het spektakel te missen. Met veel bombarie, sigaar in de ene- en glas whisky in de andere hand en omringd door de nodige EBB-officals  maakte Rilley zijn entree.

Rilley wuifde minzaam naar de weinige toeschouwers, ging zelfs naar een totaal overblufte mevrouw X, schudde haar de hand en drukte haar een kus op de wang. Vervolgens maakte Rilley wat onduidelijke bezwerende bewegingen, nam zijn aanloop, smeet met een weinig stijlvolle beweging de bal op de baan.

Het leek erop of de bal in de goot zou belanden en misschien was dat ook wel zo, maar dat was omdat alles onder wat getemperde lichtomstandigheden plaatsvond niet helemaal duidelijk. Hoe-dan-ook, de 7-pin werd geraakt (Rilley was uiteraard een ‘lefty’) en op miraculeuze wijze viel 10-pin ook. Luid gejuich. Enorm applaus. De zwieper kwam omlaag met daarop een bord met enorme letters

“1 APRIL”

 ‘Did you like it’ informeerde Mr. A.P. Rilley. bij mevrouw X. Gelukkig verstond de ‘Amerikaan’ niets van het antwoord.