Boegbeeld bowlingsport zwaait af
Door NATASJA WEBER               

Donderdag 27 november, Na ruim twintig jaar bowlen op wereldniveau vindt Annemiek van den Boogaart uit Eindhoven het mooi geweest. ‘Als het vuur er niet meer is, moet je er een punt achter zetten’, zegt Nederlands beste bowlster van de laatste vijftien jaar.

Afgelopen zomer speelde ze haar afscheidstoernooi in Florida. Vorige week kreeg Van den Boogaart voor haar verdiensten voor de bowlingsport een gouden sportspeld overhandigd van de Nederlandse Bowling Federatie (NBF).

Voor Annemiek van den Boogaart (37) kwam de onderscheiding van de NBF niet echt als een verrassing. ‘Eerlijk gezegd had ik er wel op gehoopt.

Ik heb weleens gedacht: ‘Als ik nu geen gouden speld krijg, wanneer dan wel?’ Ik ben er in ieder geval heel erg blij mee. Het is toch een soort oeuvre-prijs.’

Van den Boogaart kan immers terugkijken op een imposante bowlingcarrière.

Op haar erelijst prijken diverse Europese titels, drie gouden medailles met het Nederlands team in de Europa Cup en een flink aantal toernooi-overwinningen.

Haar absolute hoogtepunt was de uitverkiezing tot ‘World Bowler of the Year’ in 1997. ‘In dat jaar pakte ik op het EK driemaal goud en één keer zilver en verder won ik de Maleisië Open en een toernooi op de Filipijnen. 1997 was echt mijn topjaar. Ik vind het nog steeds een hele eer dat bowlingkenners over de hele wereld mij toen hebben uitgeroepen tot World Bowler.’

Afgelopen zomer bowlde Annemiek van den Boogaart haar laatste grote wedstrijd op de prestigieuze World Ranking Masters in Florida, waar ze voor de tweede keer aan deelnam. Met de beste acht vrouwelijke bowlers van Europa, Azië en Amerika mocht de Eindhovense zich mengen in de titelstrijd. ‘Ik stond op de Europese ranglijst op de vijfde plaats, terwijl ik al een jaar niet meer had getraind’, lacht Van den Boogaart die alleen nog op recreatief niveau actief is bij de Eindhovense Bowling Vereniging (EBV). ‘Ik ging hoofdzakelijk naar Florida om afscheid te nemen van mijn collega-bowlers, en niet om voor de prijzen te spelen.’ Maar met nog één dag te gaan, stond ze op een onwaarschijnlijke zesde plek. ‘Toen ging het helaas mis en werd ik 21e’, aldus Van den Boogaart. Ze is tot nu toe de enige Nederlandse die ooit aan de Masters heeft deelgenomen.

Samen met haar echtgenoot Bart-Jan (eveneens een succesvol bowler) heeft Annemiek van den Boogaart de afgelopen jaren de hele wereld rondgereisd. Met name de toernooien in Azië en het Midden-Oosten hebben grote indruk op haar gemaakt. ‘In Korea won ik ooit tijdens de Fila Cup de mixed         doubles met de Filipijn Paeng; een grootheid in Azië. De wedstrijden werden live op televisie uitgezonden en de kranten stonden er bol van.’

Hoe gecharmeerd de Koreanen van Van den Boogaart waren, blijkt wel uit het feit hoeveel moeite ze hebben gedaan de Eindhovense te strikken voor een toernooi. ‘We werden thuis opeens midden in de nacht gebeld door iemand die we amper konden verstaan. Bleek het een Koreaan te zijn die in gebrekkig Engels vroeg of ik ook aan een toernooi in Korea wilde deelnemen. Ik zei: ‘Stuur maar een fax, dan zien we wel’. Nou, een dag later zaten we met de hele familie in het vliegtuig. Vervolgens werden we in Korea netjes van het vliegveld gehaald en naar het hotel gebracht.’

In de Verenigde Arabische Emiraten en op de Filipijnen verbleef Van den Boogaart in de meest luxueuze hotels voorzien van sportfaciliteiten, bioscopen en theaters. Maar niet alles was er rozengeur en maneschijn. ‘Op de Filipijnen was het vanwege de criminaliteit verboden om in je eentje het hotel te verlaten. Alle sporters werden continu bewaakt. Echt doodeng.’

Ook in het Zuid-Afrikaanse Johannesburg mochten de bowlers alleen in groepsverband de straat op. Daar schreef de bowlingploeg overigens wel geschiedenis. Van den Boogaart: ‘De Apartheid was net afgeschaft en wij waren destijds één van de eerste buitenlandse sporters in Zuid-Afrika. We waren toen echt een bezienswaardigheid.

Nu Van den Boogaart na twee decennia is gestopt met bowling op topniveau, hoopt ze dat er snel jeugdige talenten opstaan. ‘Mensen zeggen weleens tegen mij: ‘Als er geen opvolgers komen, blijf je altijd één van de beste Nederlandse bowlsters.’ Maar daar gaat het mij helemaal niet om. Ik vind het heel jammer dat bowling hier niks meer voorstelt, vergeleken met tien jaar terug. Het zou voor de Nederlandse bowlingsport juist goed zijn als er nieuw talent komt.